PIEŚŃ PŁOMIENI


Harcerskiej służby płomienie
w sercach naszych Bóg rozpalił
By powstało pokolenie
Które prawdę chce ocalić

    Płomienie, płomienie, płomienie
    Rozpalają w sercu żar
    Płomienie, płomienie, płomienie
    Bez nich życie traci czar

Jasny płomień naszej służby
W trzecie niesie tysiąclecie
Światłem swej harcerskiej drużby
Rozświetlajmy mrok na świecie

    Płomienie ...

Komu serce rozgorzało
Miłością do swoich braci
Temu służby zawsze mało
On czasu nigdy nie traci
   
    Płomienie ...

MURY


On natchniony i młody był,
Ich nie policzył by nikt
On im pieśnią dodawał sił,
Śpiewał, że blisko już świt.
Świec tysiące palili mu,
Znad głów unosił się dym,
Śpiewał, że czas by runął mur...
Oni śpiewali wraz z nim:

    Wyrwij murom zęby krat !
    Zerwij kajdany, połam bat !
    A mury runą, runą, runą
    I pogrzebią stary świat !

Wkrótce na pamięć znali pieśń
I sama melodia bez słów
Niosła ze sobą starą treść,
Dreszcze na wskroś serc i głów.
Śpiewali więc, klaskali w rytm,
Jak wystrzał poklask ich brzmiał,
I ciążył łańcuch, zwlekał świt...
On wciąż śpiewał i grał:

    Wyrwij murom ...

Aż zobaczyli ilu ich,
Poczuli siłę i czas,
I z pieśnią, że już blisko świt
Szli ulicami miast;
Zwalali pomniki i rwali bruk:
-Kto z nami! Kto przeciw nam!
Kto sam ten nasz największy wróg!
A śpiewak także był sam.

    Patrzył na równy tłumów marsz,
    Milczał wsłuchany w kroków huk,
A mury rosły, rosły, rosły
Łańcuch kołysał się u nóg... (bis

PRZYJACIELE


Tam dokąd chciałem już nie dojdę    C,G
Szkoda zdzierać butów            F,C
Już wędrówki naszej wspólnej
Nadchodzi kres
Wy pójdziecie inną drogą
Zostawcie mnie
Odejdziecie sam zostanę
Na rozstaju dróg

     Hej przyjaciele zostańcie ze mną    C,G,F,C
     Przecież wszystko to co miałem    C,G
     Oddałem wam            F,C
     Hej przyjaciele choć chwilę jedną    C,G,F,C
     Znów w życiu mi nie wyszło        C,F
     Znowu będę sam            C

Znów spóźniłem się na pociąg
I odjechał już
Tylko jego mglisty koniec
Zamajaczył mi
Stoję smutny na peronie
Z tą walizką jedną
Tak jak człowiek który zgubił
Do domu swego klucz.

     Hej przyjaciele zostańcie ze mną...

Tam dokąd chciałem już nie mogę        C,G
Szkoda zdzierać butów            F,C
Już wędrówki naszej wspólnej
Nadchodzi kres
Wy pójdziecie inną drogą
Zostawcie mnie
Zamazanych drogowskazów
Nie odczyta już.

- Pieśń wielorybników

a e
a e
a e
e d a





a e a
a e a
a C G
e d a

Nasz diament prawie gotów już
W cieśninach nie ma kry
Na kei piękne panny stoją
A w oczach błyszczą łzy
Kapitan w niebo wlepia wzrok
Ruszamy lada dzień
Płyniemy tam gdzie słońca blask
Nie mąci nocy dzień

REF: A więc krzycz o ho ho
Odwagę w sercu miej
Wielorybów cielska groźne są
Lecz dostaniemy je

Ej panno po co łzy
Nic nie zatrzyma mnie
Bo prędzej w lodach kwiat zakwitnie
Niż wycofam się
No nie płacz wrócę tu
Nasz los nie taki zły
Bo da dukatów wór za tran
I wielorybie kły

Na deku stary wąchał wiatr
Lunetę w ręku miał
Na łodziach co zwisały już
Z harpunem każdy stał
I dmucha tu i dmucha tam
Ogromne stado w krąg
Harpuny liny wiosła brać
I ciągaj brachu ciąg

I dla wieloryba już
Ostatni to dzień
Bo śmiały harpunnik
Uderza weń

Harcerska Dola



1. Z miejsca na miejsce, z wiatrem wtór

Do Dniestru fal z tatrzańskich gór

    Wszędzie nas pędzi, wszędzie gna

    Harcerska dola radosna.



2. Nam trud nie straszny ani znój,

Bo myśmy złu wydali bój

    I z nim do walki wciąż nas gna

    Harcerska dola radosna.



3. Nasza pogoda, jasny wzrok

Niechaj rozproszą ludziom mrok,

    Niechaj i innym słońce da

    Harcerska dola radosna.

Francois Villon (B. Okudżawa)

Dopóki nam ziemia kręci się,
Dopóki jest tak czy siak
Panie ofiaruj każdemu z nas
Czego mu w życiu brak.
Mędrca obdaruj głową
Tchórzowi dać konia chciej,
Sypnij grosza szczęściarzom
I mnie w opiece swej miej.

Dopóki nam ziemia kręci się
O Panie, daj nam znak.
Tym którzy pragną władzy
Niech władza ta pójdzie w smak.
Hojnych puść miedzy żebraków
Niech się poczują lżej
Daj Kainowi skruchę
I mnie w opiece swej miej.

Ja wiem, że ty wszystko możesz
Wierzę w Twą moc i gest.
Jak wierzy zabity żołnierz
Że w siódmym niebie jest.
Jak zmysł każdy chłonie z wiarą
Twój ledwie słyszalny głos
Jak wszyscy wierzymy w Ciebie
Nie wiedząc co niesie los.

Panie zielonooki mój
Boże jedyny spraw
Dopóki nam ziemia kręci się
Zdumiona obrotem spraw.
Dopóki czasu i prochu
Wciąż jeszcze wystarcza jej
Daj każdemu po trochu
I mnie w opiece swej miej.

Kiedy góral umiera

1.
Kiedy góral umiera, to góry z żalu sine
Pochylają nad nim głowy jak nad swoim synem
Las w oddali szumi mu odwieczną pieśń bukową
A on długo się sposobi przed najdłuższą drogą
Kiedy góral umiera, to nikt po nim nie płacze
Cicho czeka, aż kostucha w okno zakołacze
Oczy jeszcze raz podniesie wysoko do nieba
By pożegnać góry swoje, by im coś zaśpiewać

Ref.:
Góry moje, wierchy moje
Otwórzcie swe ramiona
Niech na miękkim mchu posłaniu
Cichuteńko skonam
Ojcze mój, halny wietrze
Powiej ku północy
Ciepłą drżącą swoją ręką
Zamknij zgasłe oczy
Bym mógł w ziemię wrosnąć
strzelić ku słońcu smreczyną
I na zawsze szumieć już
Nad moją dziedziną

2.
Kiedy góral umiera to dzwony mu nie grają
Cicho wspina się do bramy góralskiego raju
Tylko strumień po kamieniach żałobną nutę składa
Tylko nocka czarnooka górom odpowiada

3.
A gdy góral już umrze, to nikt nie układa baśni,
Tylko w niebie roziskrzonym mała gwiazdka gaśnie.
Ziemia twarda, szorstką ręką tuli go do siebie
By na zawsze mógł pozostać pod góralskim niebem.